ონლაინ გამოცემა „ოკულა“ დეკემბერში სანახავ მსოფლიოს ტოპ 10 შოუს შორის ვაჟიკო ჩაჩხიანის გამოფენას ასახელებს

ონლაინ გამოცემა „ოკულას“ რედაქტორებმა შეარჩიეს შოუები, რომლებიც ხელოვნების მოყვარულებმა არ უნდა გამოტოვონ, მათ შორის ქართველი ხელოვანის – ვაჟიკო ჩაჩხიანის ნამუშევრების გამოფენაცაა. 

ვაჟიკო ჩაჩხიანი, “Agape“ (2025 წლის 8 ნოემბერი – 2026 წლის 10 იანვარი) „თეთრ სივრცეში“, პეკინი 

ეს ხელოვანის მეორე პერსონალური გამოფენაა, სადაც წარმოდგენილია ახალი ვერსია მისი  ინსტალაციისა – „ცოცხალი ძაღლი მკვდარი ლომების გარემოცვაში“ და ხელოვანის სხვა ნამუშევრები. 

“თბილისის ზოოპარკმა 2015 წლის ივნისში მომხდარი წყალდიდობის შედეგად ასობით ცხოველი დაკარგა, რაც შოკისმომგვრელი კატასტროფა იყო საქართველოს დედაქალაქისთვის. გადარჩენილ და გაქცეულ ცხოველებს შორის იყო თეთრი ვეფხვი, რომელმაც რამდენიმე დღის შემდეგ კაცი მოკლა, თვითონ კი საბოლოოდ  პოლიციის მიერ იქნა ლიკვიდირებული. 

ამ მოვლენამ გავლენა მოახდინა ვაჟიკო ჩაჩხიანის ნამუშევარზე „ცოცხალი ძაღლი მკვდარი ლომების გარემოცვაში“ („Agape“), რომლის ორიგინალი ვერსია 2017 წელს ვენეციაში იყო წარმოდგენილი. რვა წლის შემდეგ პეკინში ხელახლა გამოქვეყნდა თბილისელი ხელოვანის „წვიმის სახლის“ ახალი გამოცემა – მიტოვებული ხის ნაგებობა, რომელიც გაცოცხლებულია ქართული სოფლიდან და აღჭურვილია სარწყავი სისტემით, რომელიც დაუნდობელი წვიმის იმიტაციას ქმნის – ეს ყველაფერი კი აგრძელებს კონცეპტუალური მიკროარქიტექტურის ხაზს (მაგალითად, საიმონ სტარლინგის 2005 წლის ნამუშევარი “Shedboatshed“). 

ყოველდღიური ნივთებისგან ჩამოსხმული ტყავის ქანდაკებების ახალი სერიით გარშემორტყმული სახლი ევოლუციის, მდგრადობისა და ინტერიერ-ექსტერიერის დუალიზმის შუქურაა. ჩაჩხიანმა თქვა: „ნამუშევრის შინაგანი სიცოცხლე დეფორმაციას, ცვლილებასა და ტრანსფორმაციას წარმოადგენს. ეს ასევე ჩემი დაკვირვებაა იმის შესახებ, თუ როგორ მუშაობს ისტორია“. 

ვაჟიკო ჩაჩხიანის გამოფენის გარდა, სტატიაში ასევე საუბარია სხვა ხელოვანების გამოფენებზე, მათ შორის არიან:

Mattancherry, Kochi. Courtesy Kochi-Muziris Biennale

კოჩი-მუზირისის მე-6 ბიენალე (2025 წლის 12 დეკემბერი – 2026 წლის 31 მარტი)

მონაწილეებს შორის არიან ცნობილი ინდოელი მხატვარი, პოეტი და მეცნიერი გულამ მოჰამედ შეიხი, ნიგერიაში დაბადებული მულტიდისციპლინური მხატვარი ოტობონგ ნკანგა და ლივერპულში მცხოვრები ქვიარ ფემინისტი, აქტივისტი ჯანეტ პრაისი. ეს გამოცემა საკუთარ თავს წარმოიდგენს, როგორც „ცოცხალ ეკოსისტემას“, რომელიც მეგობრობაზე დაფუძნებული ეკონომიკითა და გაზიარებული დროით არის შექმნილი. კოჩი მისი მთავარი გმირია, მაგრამ ამჯერად ქალაქი ერთდროულად მრავალი სხეულით სუნთქავს. 

Exhibition View: Mary Kelly, We don’t want to set the world on fire, Pippy Houldsworth Gallery, London (14 November 2025–17 January 2026). Courtesy the artist and Pippy Houldsworth Gallery

მერი კელი – „ჩვენ არ გვინდა მსოფლიოს ცეცხლი წავუკიდოთ“

(2025 წლის 14 ნოემბერი – 2026 წლის 24 იანვარი) პიპი ჰოულდსუორთის გალერეა, ლონდონი.

2011  ის წელია, როდესაც, მწერალ მაიკ დევისის თქმით, „ისკრა [ლენინის მიერ დაარსებული რევოლუციური რუსული გაზეთი] Facebook-ად იქცევა“. ეს ის წელია, როდესაც მე-19 და მე-20 საუკუნეებში შემუშავებული პროტესტისა და ჟურნალისტიკის მოდელები მათი ციფრული პირმშოების სასარგებლოდ მიატოვეს – ტაჰრირის მოედანი ძირითადად სოციალურ მედიაში იყო ორგანიზებული, ხოლო შემდგომში სმარტფონებით „მოქალაქე ჟურნალისტების“ მიერ იყო დოკუმენტირებული. მასშტაბურ კედელზე განთავსებულ ნამუშევარში „Circa 2011“ (2016) ამერიკელი კონცეპტუალური მხატვარი მერი კელი ამ რადიკალურ ცვლილებას აბსტრაქტული გამოსახულებით უსვამს ხაზს. იგი ირიბად იხსენებს 1968 წლის „არაბული გაზაფხულის“ მოვლენებს და ასახავს ესთეტიკურ გადასვლას მე-20 საუკუნის მოვლენებზე – ჩვენს მოგონებებში ჩარჩენილი გამოსახულებებიდან მობილური ტელეფონებით გადაღებული ფოტოების უზარმაზარ ქსელებამდე. 

Nancy Lupo, Bench, 2023 (Villa de Tututepec, red) (2025). Plywood, cement board, Aqua-Resin, fibreglass, acrylic paint, oil paint. 53 x 16 x 24 inches. Courtesy the artist, Michael Benevento, and Kristina Kite Gallery

ნენსი ლუპო, Hark (22 ნოემბერი, 2025–24 იანვარი, 2026) Michael Benevento-ში, ლოს-ანჯელესი.

 ბერლინში მოღვაწე ამერიკელი მხატვარი ნენსი ლუპო ყოველწლიურად ქმნის ერთ სკამს, რომელთაგან თითოეული წარმოადგენს „არსებული სკამების ან სამოქალაქო, ან კომერციულ სივრცეში  კვაზი-არქიტექტურის მასშტაბურ ვერსიებს“. მაგალითად, Bench 2016 დაფუძნებულია ბოდიბილდერის თაღზე ვენეციის, კალიფორნიის შტატის Muscle Beach-ში, ხოლო Bench 2015 არის იმ სკამის რეკონსტრუქცია, რომელიც ლუპომ შენიშნა ლოს-ანჯელესში, საკუთარ სახლთან ახლოს მდებარე პატარა პარკში. ჰარკისთვის ლუპომ შეაგროვა ის, რასაც ის უწოდებს – „ჩემი ყველაზე ჰოლივუდური სკამებიდან.“ მიუხედავად იმისა, რომ ეს შეიძლება ბრწყინვალედ ჟღერდეს, ამ გამოფენის მთავარი შთაგონება არის არა თავად Tinseltown, არამედ რაღაც სრულიად სხვა სამყარო: ანგელოზის ვიზიტი. „მე ამ ბეტონის სკამზე ვიჯექი… და შემდეგ იყო ეს გიჟური, მოციმციმე, ლურჯი შუქი.“ და ეს იყო ანგელოზი… გზავნილი (მხოლოდ ენერგია, არანაირი რეალური სიტყვა), როგორც  წინსვლის იმპულსი და იდეა, რომ „არაფერი აკლია“. არაფერი აკლია და ყველაფერი თავის ადგილზეა.“